Contrast

Het kernwoord van mijn reis naar Uganda is contrast. Soms zijn de vele grote verschillen tussen mijn dagelijkse leefomstandigheden en die van mijn vrienden in Uganda te begrijpen, meestal niet.

on the road, Mubende

Als je uit een strak georganiseerd Europees land komt is het verkeer in Uganda echt ´een ramp´. Zoveel auto’s op slechts enkele wegen waarvan er nog minder geasfalteerd zijn. Ook op zondag, de rustigste dag van de week, is Kampala doorkruizen geen pretje. Na bijna drie uur vast te hebben gestaan in een ongeorganiseerde mierenhoop, in de zinderende zon, is het echt een kunst op rustig te blijven.

Ook het stof van Uganda roept het woord contrast op. Totaal verregend ben ik eind januari de trein naar Schiphol ingestapt, om uit te stappen in een land waar zelfs de acacia’s dorst hebben. Het heeft al maanden niet geregend en alles, maar dan ook alles zit onder het rood bruine stof. Het zit overal: in je haren, je neus, je longen maar ook de bilspleet is niet stofvrij. En dan de gevolgen voor de watervoorziening door deze aanhoudende droogte: nog meer waterbronnen staan droog waardoor vrouwen en kinderen nog langer moeten lopen om hun jerrycan te vullen. 

op platteland bij Fort Portal

In Uganda is het contrast ook groot. Rijk en arm, stad en platteland. We hadden kunnen zwemmen in een privézwembad tijdens een lunch bij een hoge ambtenaar. Maar denkend aan de slechte watervoorziening van vele Ugandezen, had ik spontaan geen zin meer in een frisse duik.

Op het platteland zijn de wegen voornamelijk zandwegen. Wat is er mis met zandwegen zul je denken, maar als ze lijken op een vulkaanlandschap met kraters, kom je daar vele blauwe plekken later, op terug.

regio Kibaale

Steden als Kampala en Mukono en haar buitenwijken hebben opvallend veel bewoners. Waar ik ook loop zijn altijd en overal mensen. Jong, oud of ergens in het midden liggen, staan of hangen ergens. Maar tijdens een ritje op een boda-boda in de regio Kibaale, kom je soms alleen koeien tegen. Als laatste: de armoede. Ze is ´killing´, letterlijk en figuurlijk. Te veel mensen hebben helemaal niets. Voor HIV/AIDS geldt het tegenovergestelde: te veel mensen hebben het juist wel. En de wereld kijkt toe.

Zoals ik al zei: sommige contrasten zijn te begrijpen, maar de meeste helemaal niet.